31 juli 2018 - Daar gaan we dan weer naar Windhoek

Ook van deze prachtige vakantie is het einde nu in zicht, helaas. Vandaag hadden we een lange afstand te overbruggen over niet al te beste wegen en dan is 345 kms wel een uitdaging. We hebben gemerkt dat de B-wegen heel goed zijn, asfalt en met gemak haal je de 120 km/h.
De C-wegen zijn een stuk beroerder en de D-wegen zijn ronduit slecht, het is rijden over gravel met potholes en over (grote) kiezels; soms als je naar links stuurt gaat de auto naar rechts en andersom. En daarnaast dendert alles in-en-door de auto door elkaar, wat een gebonk en lawaai, gelukkig rijdt de Duster Diesel 4WD vrijwel zonder problemen door en door, tot nu toe geen mankementen, fijn bakkie!
Na het inladen van de koffers in de auto, een late maar heerlijk ontbijt achterover geduwd want op de route die we gingen volgen leek geen gelegenheid voor een lunch te zijn en een supermarkt was er al helemaal niet te vinden in dit gedeelte van de woestijn. Dus, buikjes helemaal vol gegeten en rond 10 uur de C27 genomen om vervolgens via de C19 de D854 te nemen. En wat een gehobbel op deze weg, op sommige gedeeltes van de weg zag je dat er een soort 'tweede' weg was ontstaan, veel automobilisten waren dat gehobbel zeker beu en zijn naast de hobbelweg gaan rijden, door het zand en als maar voldoende verkeer overheen rijdt ontstaat vanzelf een weg ernaast. Uiteraard door het zand maar zonder die hobbelige gravel-keien, want dat zijn ze! En met een beetje 4WD rij je met gemak over de zandweg, naast de 'hoofdweg'... 
Zo lekker doorgehobbeld totdat we rond 1-en in Klein Aub aankwamen (ja, zó heet dat plaatsje dus en later kwamen we zelfs de plaats Groot Aub tegen, echt!) en een pauze namen bij Conny's Restaurant & Coffee Shop. Een waanzinnig tof en gemoedelijke weg-restaurant met een echte barista! We gaan er even vanuit dat Conny de mevrouw was die een heerlijke pan masala/roti-achtig gerecht had gemaakt voor een grote groep toeristen, heerlijk zag het er uit, met kerrie-rijst, hmmmm...
Maar wij kwamen voor koffie én een brownie; de barista, die wel engels sprak maar met een duidelijk Duits accent, had zelf een soort opstelling gemaakt van 6 koffiefilter-houders waaronder elke houder weer een koffiebeker stond en zo kon je dus kiezen uit meerdere soorten koffie, geniaal. Ik de Kenia en San de Ethiopia koffie, wat een geweldige man was dit en hij liep op grappige slofjes, iets wat ons allen wel opviel. Gelijk maar een zak Kenia koffiebonen meegenomen en Conny, de barista, de hond en de koffiebonen gedag gezegd.

Na deze bijzondere tussenstop gezellig verder hobbelen richting Rehoboth waar we eindelijk na lange tijd weer eens op  asfalt konden rijden, ik ben nog nooit zo blij geweest met een stuk asfalt, bizar. Heerlijk nog een dikke 90 kms zoevend richting Windhoek waar we rond 16:00 uur bij de Olive Grove Guesthouse aankwamen, jawel, zelfde accommodatie als waar we deze reis waren begonnen! Zo'n 45 kms van Hosea Kutako International Airport waar we woensdag dus vertrekken richting Nederland.
En 's avonds heerlijk gegeten en wat craft-beer gedronken bij Joe's Beerhouse, echt een aanrader als je hier toch in de buurt bent, de (halve-) geroosterde kip is echt super lekker en ze hebben er ook echt heerlijk bier van de tap.
Advies is om wel van te voren te reserveren want geloof het of niet maar het is er daar zo waanzinnig druk, niet normaal.

En kunnen we de vakantie afsluiten zonder de finale toep-der-toeps te doen?, zeg maar de Gouden Toep? Neen, dus op het buitenterrasje de finale toep gedaan en het mag geen verrassing zijn dat ik die heb gewonnen, was een lastige omdat San steeds de rang aanvoerde maar in de eindsprint heb ik 'r toch (weer) verslagen ;-)

Patrick